بررسی مشكلات دانشجویی خوابگاهها و امكانات و ...

مقاله بررسی مشكلات دانشجویی خوابگاهها و امكانات و در 34 صفحه ورد قابل ویرایش

بررسی مشكلات دانشجویی خوابگاهها و امكانات و ...

بعضی ها به این دخمه‌ها، خوابگاه دانشجویی می‌گویند.

اینجا بزرگترین شهر خوابگاهی ایران است؛ ایرانی كوچك در تهران، كارگر شمالی، امیرآباد.

چهار هزار سكنه جوان كه قرار است چهار سال و شاید كمی بیشتر را در اتاق‌های كوچك و شلوغ آن به صبح برسانند. می‌گویند ساختمان شماره یك روزی خوابگاه سربازان آمریكایی در جنگ جهانی دوّم بوده است. صدای موسیقی آرام، و گاه سرفه‌های خشك یا سوت گزنده باد و ناله درهای نیمه باز با هم می‌آمیزد.

لباسهای آویزان بالكن‌ها به زحمت خود را روی طناب نگه می‌دارند. ساختمان‌های زوار در رفته و پیر، هر از گاه به تكانی بزرگ می‌اندیشند كه روزی دلشان را تكان می‌دهد و هری فرو خواهند ریخت. و آن وقت خیلی‌ها همراه با آنها  خواهند مرد! می‌گویند 2 میلیارد و 500 میلیون تومان آن هم برای متعادل سازی كوی دانشگاه، هزینه لازم است. سیستم برق اینجا 75 درصد مستهلك اعلام شده است و 400 میلیون تومان هزینه می‌خواهد. دست روی هر جا كه بگذاری، همین طوری است. سیستم‌های گرمایشی، ایزوگام ساختمان، مخابرات و سیستم اتوماسیون ورود و خروج دانشجویان و … امّا با این حال 140 میلیون تومان برای تعمیرات كوی اختصاص یافته است.

اتاق‌های 6 نفره، بهترین شرایط درس خواندن را برایت جفت و جور كرده‌اند. بوی تند جورابها، ظرفهای نشسته و سطلهای آشغال چشم انتظار كه دوست دارند روزی خودشان را تخلیه كنند و خرناسهای كشدار مصطفی، سوسك های كپل و چاقی كه هر از چندی شاخك‌های فر نزده‌شان را از توی سوراخ‌های دستشویی برایت تكان می‌دهند یا صدای صادق كه با لهجه غلیظ تركی‌اش، قربون و صدقه مادرش در میانه می‌شود و …

خدا پدر تابستان را بیامرزد! چمن سبزی بود كه دور از این همه آشفتگی می‌توانستی چند دقیقه‌ای دستی به سر و روی كتابهایت بكشی.

400 دانشجو در پردیس مركزی كوی، 2800 نفر در چهار ساختمان خوابگاهی شهید چمران، 2500 دانشجو در خوابگاه‌های فاطمیه، 1200 دانشجوی دختر و در 4 ساختمان پراكنده در اطراف دانشگاه تهران و 1300 دانشجو در یك ساختمان دیگر در اطراف دانشگاه ساكن این اتاق‌های 6 نفره‌اند.

دكتر محدث، مدیر كل امور دانشجویان داخلی كشور می‌گفت: وظیفه دانشگاه فقط آماده ساختن امكانات پژوهشی و علمی است و هیچ آیین‌نامه‌ای هم دانشگاه را ملزم نمی‌كند خوابگاه رایگان به دانشجویان بدهد.

دانشگاه تهران، آن هم در بخش متأهلان، سه خوابگاه جلال آل احمد با 190 واحد مسكونی، 16 آذر با 20 واحد مسكونی و خوابگاه فرهنگ با 48 واحد مسكونی را شامل می‌شود. در مجموع دانشگاه تهران 1400 اتاق برای دانشجویان مجرد دختر و پسر و 270 واحد مسكونی برای دانشجویان متأهل دارد.

آن سوی این شهر و در هر گوشه‌ای از آن، ساختمان‌های ریز و درشتی را می‌توان یافت كه تنها به بهانه چند تخت آهنی، پیژامه‌های آویزان روی آن و لابد كتابهای قطور چیده شده روی میز كنار پنجره اتاقهایشان، نام خوابگاه دانشجویی به خود گرفته‌اند.

250 هزار دانشجوی شهرستانی، حتی همین سرپناه با چنین امكاناتی را هم ندارند.

دكتر محدث معتقد است: از آنجا كه مطابق قانون، دستگاه‌ها ملزم به تأمین خوابگاه دانشجویان نیستند، در هیچ یك از برناماه‌های 5 ساله توسعه كشور هم تعهدهایی برای احداث و توسعه خوابگاه‌ها پیش بینی نشده است. «پانسیون در خانه»، یكی از برنامه‌های جدید معاونت دانشجویی است بر اساس این طرح كه به گفته مدیران دانشجویی وزارت علوم جدید (تازه از تنور طرح‌ها بیرون كشیده شده است) چندان هم داغ و تازه نیست، ساكنان اطراف دانشگاه‌ها در صورت تمایل می‌توانند اتاق‌های اضافی منزل خود را به دانشجویان اجاره دهند!

كاشانی‌ها، خوزستانی‌ها، بروجردی‌ها، مشهدی‌ها، مازندرانی‌ها و بسیاری دیگر، این سوی و آن سوی شهر، پولهایشان را روی هم گذاشته‌اند تا پول رهن چند صباحی دانشجویی را به حساب صاحبخانه‌ها بریزند. خانه‌ای كه جوان دانشجوی مشهد در یكی از كوچه‌های خیابان پیروزی، با پول پیش یك میلیون تومانی و اجاره 40 هزار تومانی اجاره كرده، یك سوئیت 20 متری است كه صاحب خانه بخشی از خانه 80 متری‌اش را با نئوپان مجزا كرده و در اختیار او قرار داده است. صدای جیغ محمّد علی و محمدرضا، فریاد علی آقا و همسرش و گاه صدای میهمانان آن ها، عرصه را بر او تنگ می‌كند. فكر دردسرهای پیدا كردن خانه‌ای مناسب‌تر، دغدغه‌های اسباب كشی و … چاره‌ای جز این را برای او باقی نمی‌گذارد. صادق همكلاسی دیگر او نیز سوئیتی 30 متری را در خیابان سپاه اجاره كرده است. مسافت زیاد محل سكونت او تا دانشگاه، بهانه‌های هر روز صاحبخانه و … او را نیز به فكر تخلیه انداخته است.

در حال حاضر، دانشجویان شهرستانی بیش از 60 درصد دانشجویان را تشكیل می‌دهند و در برخی شهرستان‌ها این میزان به 90 درصد هم می‌رسد. مدیر كل امور دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف می‌گوید: برای برطرف كردن مشكلات موجود در خوابگاه‌ها، قبل از افزایش ظرفیت سالانه دانشگاه‌ها باید ظرفیت دانشگاه‌ها برای پذیرش دانشجو بررسی شود تا هر سال با آغاز سال تحصیلی، شاهد بروز مشكلات خوابگاهی نباشیم. وی اضافه می‌كند: یكی از مهمترین راه‌های اداره خوابگاه‌ها، به صورت پانسیون و پیمانكاری است. باید خوابگاه‌ها به بخش خصوصی واگذار شود و در مقابل هزینه‌ها هم میان دانشجو و وزارت علوم تقسیم گردد. دكتر حبیبی اضافه می‌كند: راهكار دیگر، اداره خوابگاه‌ها به صورت صد درصد خصوصی است كه هزینه خوابگاه‌ها را دانشجویان غیر واجد شرایط دانشگاه پرداخت می‌كنند. عضو شورای برنامه ریزی دفاتر وزارت علوم هم می‌گوید: كمبود امكانات خوابگاهی و نامناسب بودن محیط، به شكل فزاینده‌ای بر روحیه دانشجویان ساكن در خوابگاه‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. اتاق‌های با ظرفیت دو نفر، گاهی تا 6 نفر را در خود جای داده‌اند و این مسئله، محیط پر تنشی را برای آنها  به وجود آورده است. رامشت می‌افزاید: تحمّل وضعیت نامناسب فضای خوابگاه‌ برای دختران كه به لحاظ عاطفی به خانواده وابستگی بیشتری دارند، به مراتب دشوارتر از پسران است.

زندگی خوابگاهی یا زندگی در دخمه‌های تاریك و نموری كه عده‌ای نام خانه‌های دانشجویی را به آن می‌دهند! تهران یا مشهد یا بیرجند و یا آن سوتر، در اندیمشك و اهواز ، فرقی نمی‌كند؛ مهم آن است همان طور كه بسیاری تعهدی برای اشتغال دانشجو پس از تحصیل نمی‌یابند، همان طور هم عده‌ای مسئولیت فراهم ساختن امكانات رفاهی دانشجو را از خود سلب می‌كنند و البته، فرقی هم نمی‌كند این دانشگاه و این دانشجو، دولتی باشد یا غیر دولتی!

رسانه هاو هویت فرهنگی

ما همگی تحت تأثر رسانه‌ها هستیم. لذا اگر رسانة های ارتباطی را در جامعه به عنوان دستگاه عصبی تلقی كنیم، باید برای فهم و درك رسانه‌ها به نحوه زندگی در قرن بیستم مراجعه كنیم. همه ما به نوعی تحت نفوذ رسانه ها هستیم پس رسانه‌ها می‌توانند فرهنگ و هویت ما را شكل دهند.

به عنوان مثال، وقتی در انگلیس مردم عصبانی می‌شوند نوع عصبانیت آنها  به شكل یكسانی بروز می‌كند زیرا آنها  این نوع رفتار فرهنگی منفی را از بازیهای فوتبال آموخته‌اند. پس رسانه‌ها، یك نوع عادت رفتاری می‌آموزند كه خود ما هم متوجه آن نیستیم.

امروزه در دنیای صنعتی 50 تا 80 درصد از نیروی كار فعال در بخش ارتباطات مشغول هستند، علاوه بر آن مردم كشورهای توسعه یافته بیش از 6 تا 7 ساعت از وقت خود را صرف ارتباطات می‌كنند. امّا متأسفانه ارتباطات در كشور ما اینگونه نیست و به شكل سنتی ادامه دارد، لذا با توجّه به آن چه كه گفته شد پس كی می‌خواهیم به سوی مدرنیته پیشرفته گام برداریم؟

در حال حاضر، اغلب كشورهای توسعه یافته در عرصه رسانه‌های ارتباطی خود تولید كننده اطلاعات هستند و از پیشرفت‌های رسانه‌ای نیز برای تولیدات خود بهره می‌جویند،

از حضور شما در این گفتگو سپاسگزارم.

من هم از شما متشكرم.

بعضی از روابط عمومی‌ها فكر می‌كنند «رپرتاژ آگهی» اداره شان خبر است!

در رشد و تكوین روابط عمومی‌ها سه دوره قابل تشخیص است؛ عصر قدیم كه حاكمان می‌كوشیدند با امتناع و تأثیرگذاری بر روی اندیشه و روحیه افراد، مخاطبان را با خود همراه و همسو كنند، به وجود آمدن واحدهای روابط عمومی در ادارات و مؤسسات آمریكا كه شامل یك ارتباط یك سویه است و تنها كار این واحد نشان دادن یك منظر زیبا از مؤسسه به مخاطب می‌گردید و بالاخره مرحله كنونی كه روابط عمومی‌ها با در نظر گرفتن شرایط عصر ارتباطات و تسلط بر افكار عمومی بر روی محیط اجتماعی به یك ارتباط دو سویه و برگرفته از بازخوردها تكیه كرده است بویژه آنكه می‌كوشد باتعامل با رسانه‌ها به اهداف خود تسریع بخشد.

در عین حال عده‌ای معتقدند بخش اخیر بویژه در مواجهه با رسانه‌ها، گروه‌های متعددی دارد كه حتی بعد از گذشت این همه به قوت خود باقی است.

دكتر داود زارعیان رئیس متخصصان روابط عمومی و مدیر كل روابط عمومی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ضمن گفت و گو با ما به تشریح برخی از این مشكلات پرداخته است.

جناب آقای زارعیان، در عین اختلاف در ماهیت رسانه‌ها و روابط عمومی‌ها آیا می‌توان نقاط اشتراكی را برای این دو در نظر گرفت؟

نقطه اشتراك میان رسانه‌ها و روابط عمومی‌ها را می‌توان در دو مقوله اساسی بیان كرد؛ اطلاع رسانی، با ذكر اینكه یكی از ابزارهای مهم روابط عمومی‌ها مجموعه رسانه‌هاست و دیگر آنكه یك روابط عمومی گاه كاركرد رسانه‌ای نیز پیدا می‌كند، به عنوان مثال امروزه در بسیاری از روابط عمومی‌ها می‌توان شاهد انتشار نشریات مختلف بود.

در این تقسیم بندی وظیفه نخست از ن جهت حایز اهمیت است كه مراد ما از نشریات، نشریات پرتیراژ می‌باشد و بدون تردید انتشار مطالب در این گونه نشریات بدلیل بازخورد گسترده‌تر آن، تأمل بیشتری را نسبت به گروهی كه در اختیار خود روابط عمومی‌هاست می‌طلبد.

چقدر با این فرض كه رابطه بین مطبوعات و روابط عمومی‌ها در هیچ دوره‌ای شفاف نبوده است، موافقید؟

من این رابطه را«غیر شفاف» نمی‌دانم. در حوزه مطبوعات خطوط قرمزی وجود دارد كه در صورت انتشار آن و عدم رعایت این خطوط با مشكلات حقوقی مواجه خواهند شد. این موارد در روابقط عمومی‌ها نیز وجود دارد. در كشور ما مطبوعات عموما آزاد و غیر دولتی اند، لذا در موارد خاص چنانچه خلاف قانون عمل كنند بازخواست خواهند شد. امّا روابط عمومی‌ها دولتی‌اند. یعنی مسئول روابط عمومی توسط مدیری منصوب می‌شود كه ناگزیر است توصیه‌های همان مدیر را گوش كند. اینجاست كه روابط عمومی‌ها باید بیش از مطبوعات احتیاط كنند.

مشكل وقتی پیش می‌آید كه مطبوعات در كسب خبر اصرار زیادی می‌ورزند و هویت اخبار محرمانه را نادیده می‌گیرند.

تصور غیر شفاف بودن از همین موضوع نشأت می‌گیرد و گرنه من به عنوان مدیر روابط عمومی مایلم بیشترین كارم با رسانه‌ها باشد، به شرطی كه بتوانیم به یك تفاهم مشترك با یكدیگر برسیم.

اصراری كه روابط عمومی ها برای چاپ برخی از اخبار كم ارزش خود دارند چقدر ناشی از فشار مدیران سازمان بر روی آن هاست؟

بسیاری از مدیران ما چاره‌ای جز این ندارند، وقتی مدیر روابط عمومی توسط یك مدیر بالاتر منصوب می‌شود و همان مدیر قادر است اگر خلاف خواست او عمل كرد با وی برخورد كند مدیر روابط عمومی چه كار می‌تواند بكند.

ایفای دو نقش همزمان مدیر روابط عمومی و مدیر دفتر ریاست را هم می‌توان به این تأثیر و تأثرها اضافه كرد؟

در بخشنامه دولت تأكید شده است كه روابط عمومی باید مستقل و زیر نظر بالاترین مقام دستگاه باشد. بنابراین در تمامی دستگاه‌های بزرگ این اتفاق افتاده است و تداخل وظایف رئیس دفتر مدیر عامل و مدیر روابط عمومی در این دستگاه‌ها وجود ندارد، برای آنكه مدیر روابط عمومی قادر نخواهد بود هیچ كدامش را به خوبی انجام دهد چون حجم كار در هر دو حوزه بسیار بالاست.

اگر مدیر روابط عمومی زیر نظر بالاترین مقام دستگاه باشد و بتواند ارتباطات خود را تسهیل كند هیچ ایرادی ندارد امّا در دستگاه‌هایی دو تا یكی بودن! خوباست كه اولاً نسبتاً كوچك باشد و ثانیاً روابط عمومی بر دفتر ریاست ارجحیت داشته باشد، یعنی به جای اینكه بگوییم دفتر ریاست و روابط عمومی، بگوییم دفتر روابط عمومی و ریاست.

به هر حال پیشنهاد ما این است كه به هیچ عنوان ادغام نباشد چون وظایف آن كاملاً جداست. امّا اگر مبنا بر ادغام است باید دفتر روابط عمومی و ریاست مورد تأكید قرار گیرد.

ارتقای جایگاه روابط عمومی‌ها به سطح معاونت راه بهتری نیست؟

در این خصوص كار دقیق كارشناسی صورت نگرفته است ولی من معتقدم جوابگو نیست. برای اینكه معاونت باید چندین زیر مجموعه برای خود تعریف كند. همین كه معاونی چند اداره كل را تحت نظر داشته دچار مشكل می‌شود. مثلاً برای معاون ارتباطات در یك سازمان باید مدیران روابط عمومی، انتشارات، بین الملل و … هم تعریف كرد. ایده‌آل ترین روش این است كه یك اداره كل ستادی زیر نظر بالاترین مقام دستگاه وجود داشته باشد. در حالت معاونت، مدیر كل روابط عمومی برای ارتباط با یك رسانه باید از یك معاون هم اجازه بگیرد.

برچسب ها : بررسی مشكلات دانشجویی خوابگاهها و امكانات و ... , تحقیق بررسی مشكلات دانشجویی خوابگاهها و امكانات و , پروژه بررسی مشكلات دانشجویی خوابگاهها و امكانات و , مقاله بررسی مشكلات دانشجویی خوابگاهها و امكانات و , دانلود تحقیق بررسی مشكلات دانشجویی خوابگاهها و امكانات و , پروژه , پژوهش , مقاله , جزوه , تحقیق , دانلود پروژه , دانلود پژوهش , دانلود مقاله , دانلود جزوه , دانلود تحقیق